Waar is de scooter?

De scooter is weg.....

Voor we daar mee verder gaan, eerst maar even de voorgeschiedenis. 

Aangekomen in Hoi An, werden we netjes afgezet bij ons hotelletje. De bevind zich in een zijstraat buiten het oude centrum van Hoi An. Stuk rustiger dan Hanoi, maar wel landelijker gelegen. Mooie kamer met groot kingsize bed, en mooie douche en wc. Ook een balkon met uitzicht op zwembad.

Naast ons een Duitse vrouw, die voor artsen zonder grenzen werkt, en die nu een Yoga opleiding volgt in Vietnam. Gezellig mens.

Dus na settelen even gevraagd of we de fietsen konden huren die naast het hotel staan. Dat kan.... Echter is elke fiets een gammel wrak,  met lekke banden, te lage zadels, en andere vergaande problemen. Dus dan maar een scooter.

Helmpjes op een gaan met die banaan. Wel nog even wat tanken. 10.000 dong (35 cent) betalen voor globaal 1/2 liter brandstof, en we konden weer verder rijden.

Van ons hotel naar het centrum is maar een km of 2, dus kort stukje. Lekker zover mogelijk het stadje in gereden en brommer geparkeerd.

Even snel een broodje en wandelen maar

Mooi stadje, maar errrrgggg toeristisch. Je word werkelijk overspoeld met winkelstje  en bij elke winkels word je aangesproken om binnen te komen, te kopen, etc. Brrrr ( you Come in my shop? Buy? Etc etc) . Als je alleen al kijkt naar een artikel, dan staan ze al achter je en bijten ze zich in je vast.

En dat is nog niet alles. De ene kudde chinese toeristen worden opgevolgt door de volgende lading sip kijkende mensen, die op een trein van riksjas's rondgereden worden. 99% procent kijkt daarbij zo zuur, dat je je echt afvraagt of ze het wel leuk vinden...

Kom we gaan de brommer ophalen en terug naar hotel. In navigatie systeem brommer plek genoteerd, dus terug vinden is simpel... Ja, de plek wel, maar de brommer niet. Weg..... blijkt dat er na 1500 uur geen brommer in de binnenstad mogen komen, en die er staan slepen ze weg. Waar? Dat moet je zelf maar uitzoeken. 

2,5 uur in alle straatjes en steegje gezocht,  gevraagd aan allerlei lui, maar Engels en gebarentaal is hun niet machtig.  Met als gevolg dat je van het bekenden kastje naar de muur gestuurt word.

Dan maar hotel gebeld. Binnen 15 minuten kwam een jongeman van het hotel ter plaatsen,  en stelde ons gerust. Loop maar naar hotel, ik ga het wel op zoek.

En na terugkeer in ons hotel had hem hem al gevonden. Was er maar 15 minuten mee bezig geweest zei hij. Wat een gedoe.

Na een goede nachtrust, is het helaas een beetje regenachtig  en een graad of 20. Dus vandaag nieuwe poging met de scooter.

Mooi dag en tot de volgende blog van ons uit Vietnam